Chapter 15

*Nicky*

Ostatnia godzina i wylądujemy wraz z Eleanor na płycie lotniska w Toronto. Siedziałam rozwalona w fotelu, nawijając kosmyk włosów zastanawiałam się jaka będzie reakcja chłopaków na nasz widok.  Nie mieli pojęcia, że wpadniemy na ich koncert.  Ahh… przymknęłam oczy. Znów pod powiekami ujrzałam blond czuprynę i niebieskie tęczówki mojego chłopaka. MOJEGO! Czaicie? Bo ja dalej nie mogę uwierzyć, że  jestem z jednym z najpopularniejszych chłopaków na świecie. Byłam taka szczęśliwa. Chociaż pamiętam swoje naganne zachowanie wobec niego na samym początku naszej znajomości.  Te uniki, ciągły strach paraliżujący moje ciało na sam jego widok. To było straszne… zachowywałam się jak idiotka, uciekając od miłości i przeznaczenia. Bo, że była to miłość od pierwszego wejrzenia wiedziałam od samego początku. Nawet jak jeszcze nie znałam Horana osobiście. Byłam przecież jego największą fanką. Ale ja, idiotka uciekałam jak tchórz. Teraz to już nie ważne. Jesteśmy razem i to się liczy. Nic ani nikt nas nie rozdzieli.

„ Podchodzimy do lądowania, proszę zapiąć pasy.” Usłyszałam. A po chwili :

„Witamy państwa w Toronto. Życzymy miłego pobytu w Kanadzie” Nareszcie! Spojrzałam na Eli. Ta tylko się uśmiechnęła.

- Wreszcie, prawda? Nie mogę się doczekać by zobaczyć Lou. – prawie skakała z radości. Ja też oczywiście nie mogłam się doczekać.  Ale nie chodziło mi o Louisa, chociaż za nim i jego wygłupami też się stęskniłam. Dla mnie liczył się tylko ten mój blond żarłok. Niall, słońce nadchodzę! Przygotuj się na niespodziankę  !  Gdy tylko samolot się zatrzymał, wybiegłyśmy z El po nasze bagaże. Po wyjściu na zewnątrz udałyśmy się od razu do Andiego, ochroniarza który po nas przyjechał. Od razu z lotniska udaliśmy się na koncert, który zaraz miał się zacząć. NARESZCIE !!! <3

*Niall*

Toronto! Zaraz zaczynamy koncert . Jestem cały nabuzowany. Chłopaki zresztą też . Rozejrzałem się po garderobie. Lou i Harry jak zawsze wpieprzali Haribo, kłócąc się o ostatniego czerwonego miśka. Liam i Zayn grali w papier, kamień i nożyce. Lol xD hahahaha. A ja? Ostatni raz spojrzałem na telefon, gdzie na tapecie miałem zdjęcie Nicky.  Przesunąłem palcem po jej twarzy. No kocie, już jutro będziemy razem. Uśmiechnąłem się, już nie mogłem się doczekać .

- Chłopaki na scene! – usłyszeliśmy. Wszyscy porzuciliśmy nasze zajęcia i wbiegliśmy na scenę, rozpoczynając koncert jak zawsze piosenką „Na na na”. Byliśmy w swoim żywiole! Każdy koncert dodawał nam skrzydeł, każdy krzyk czy pisk fanki sprawiał, że coraz bardziej kochaliśmy to co robimy.

Kolejne piosenki przeszły nam dość szybko. Nadeszłam pora na „More Than This”.

- No to co chłopaki? Komu dedykujecie tą piosenkę?-  wrzasnął do nas Liam.

- Myślę, że wszystkim fankom. Kocham was! – no tak, Harry standard.

- Ja także wszystkim fankom!  Jesteście wspaniałe dziewczyny! – Zayn darł się do mikrofonu.

- Ja swojej dziewczynie, Danielle kochanie, nie wiem czy to oglądasz, ale wiedz że kocham Cię nad życie! – Liam jak zawsze ckliwy.

- No to Niall? Komu my? Oczywiście naszym dziewczynom! Nicky i Eleanor, które już jutro będą tu razem z nami! – Lou objął mnie ramieniem . Nagle zgasło światło. Zabrzmiały Pierwsze nuty „More than this” . Gdy nadeszła chwila mojej solówki, uśmiechnąłem się i wyobraziłem sobie twarz Nicky.  Zacząłem śpiewać, gdy nagle zgasło światło i niewielka struga jasnego światełka oświetlała dwie osoby, tak gdzieś naprzeciwko mnie . Myślałem, że mam omamy. Zamrugałem dwa razy oczami. Kolejny wers.  Nicky, Nicky, Nicky … tam stała . Uśmiechnięta od ucha do ucha. Boże. Nie zważając na nikogo zbiegłem ze sceny i wraz z Louisem podeszliśmy do naszych dziewczyn. Chwyciłem ją za rękę i śpiewałem dalej :

Cause we are the same

 You save me

 when you leave it’s gone again

Po skończonej solówce, nadszedł czas Louisa, ale to nie było teraz dla mnie ważne. Objąłem ukochaną w pasie i wpiłem się jej w wargi. Usłyszałem krzyki, piski i wielkie brawa. Całowałem dalej . Objęła mnie w pasie i oddała pocałunek. Czułem jej łzy mieszające się z moimi. Oderwałem się od jej ust, patrząc w oczy i dalej trzymając za rękę zaśpiewałem razem z chłopakami :

When he lays you down I might just die inside

 It just don’t feel right

 Cause I can love you more than this, yeah

 When he opens his arms and hold you close tonight

 It just won't feel right

 Cause I can love you more than this, yeah

 When he lays you down I might just die inside

 It just don’t feel right

 Cause I can love you more than this

 Can love you more than this.

Nic się teraz nie liczyło, tylko ona. Jej piękne zielone oczy, wypełnione teraz łzami szczęścia. Ucałowałem ją jeszcze raz. Wyszeptałem, że widzimy się po koncercie i wróciłem na scenę. Miałem łzy w oczach. Była tutaj.

- Witamy Nicky i Eleanor woo!! – wydarł się Harry . Objąłem go ramieniem i z wytrzeszczem na twarzy powiedziałem:

- Dobrze cię mieć przy sobie kochanie ! – na co ona tylko się uśmiechnęła i wyciągnęła w górę ręce, składając dłonie w serce.  – Ta piosenka jest dla ciebie – i zaczęliśmy śpiewać „Moments”.

*Nicky*

Słysząc „Moments” zadedykowane dla mnie rozpłakałam się jeszcze bardziej. Wszelkie moje wątpliwości odeszły w niepamięć. Teraz zdałam sobie sprawę jak bardzo go krzywdziłam, ale i jak bardzo go kocham.  Wkładał w tą piosenkę całe swoje serce. Serce bijące dla mnie. Do tego nie miałam wątpliwości. Niall Horan mnie kocha  i to się teraz liczy.

_________________________________________________

Uff skończyłam. Powiem szczerze, że miałam problem. Nie miałam pojęcia jak się do tego zabrać . Ale włączyłam sobie "More Than This" i samo jakoś mnie naszło. Mam nadzieję, że się podoba. Bo mi nie :) 

Kocham Was !! Xx Nicky