Chapter 30

*Nicky*

„To niemożliwe” powtarzałam w kółko  w myślach, siedząc  w totalnym szoku na kanapie w mieszkaniu Danielle. Delikatnie obejmowałam moja płaczącą przyjaciółkę…jednak myślami byłam poza tym pokojem. Jak to się stało?

Ale wróć….

Do Londynu wróciłam dzisiaj wieczorem. Od razu popędziłam do mieszkania Dan. Dobrze, że Niall nie robił żadnych wyrzutów na ten przedwczesny powrót z Paryża. Wiedział, że dziwny telefon ryczącej w słuchawkę Dan wróżył kłopoty. Żywo pamiętał ten z dnia mojego wypadku.  Ta sama osoba, ta sama historia, ten sam płacz.

Otrząsnęłam się z myśli wracając na ziemię.  Spostrzegła, że Danielle zasnęła wykończona płaczem. Przykryłam ją kocem, wzięłam ze stolika telefon i cichaczem wyszłam z pokoju na balkon. Postanowiłam zadzwonić do Nialla.

*Hallo?* - odebrał po dwóch sygnałach.

- To ja. Wybacz.. długo to trwało. – wyszeptałam do słuchawki.

*Nicky! Miałaś zadzwonić godzinę temu! Co się stało? Jak Danielle?*

- Kiepsko.. Powiem ci w domu. Sprawy się lekko… ehh pokomplikowały. Nawet nie lekko ale bardzo.  – poczułam słone łzy spływające mi po policzkach. Po drugiej stronie była cisza. – Niall… ja nie wiem co mam robić, jak jej pomóc. Nie wiem. – wybuchłam płaczem

*Spokojnie…wróć do domu to pogadamy. Mam po Ciebie przyjechać?*

- Tak przyjedź. Dam znać Dan.

*Ok., będę za 15minut* - rozłączył się.

Wiedziałam, że jest zdenerwowany. Jak mam mu powiedzieć co się stało? Od razu poleci do Liama, a tego Dan nie chciała.  Ale nie mogłam go okłamywać…nie mogłam. Nie potrafiłam. Wiedziałam, że i tak wcześniej czy później się dowie i będzie miał do mnie żal. Weszłam z powrotem do salonu. Dan się nie obudziła, więc napisałam jej szybko notkę, że wpadnę do niej jutro rano i wyszłam z mieszkania.

Na dole czekał już na mnie Niall oparty o swoją terenówkę. Wyglądał naprawdę… hmmm sexownie? Tak chyba tak. Uśmiechnęłam się delikatnie do niego.  Dałam mu lekkiego buziaka w usta i wskoczyłam na fotel pasażera. Niall w tym czasie zajął fotel kierowcy. Po wyjechaniu na ruchliwą ulicę Londynu, zadał po raz setny to samo pytanie.

- Co się stało Nicky?

 - Powiem ci w domu. – nie miałam ochoty tłumaczyć mu tego wszystkiego w aucie. Obróciłam głowę w kierunku okna i oparłam czoło o szybę. Czułam na sobie wzrok Horana, który co jakiś czas na mnie spoglądał.

- Coś się stało. Coś poważnego. Inaczej nie byłabyś taka markotna.  – wyszeptał.

Ja tylko pokręciłam głową, tłumiąc kolejne łzy.

Po przyjeździe do domu popędziłam od razu do Sali ćwiczeń. Nawet nie spojrzałam na Nialla. Musiałam być sama. A moja sala baletowa była idealnym miejscem. Wparowałam jak strzała do pomieszczenia i stanęłam przed lustrem. To co zobaczyłam wstrząsnęło mną dogłębnie. Widziałam małą, przestraszoną dziewczynę z workami pod oczami, drżącą wargą i zmartwionym wyrazem twarzy.  Tak martwiłam się. I to jak. Wszystko się zmieni.  Nie tylko dla mnie.. pff ja byłam mało ważna. Wszystko zmieni się dla Danielle, Liama i ich karier.  Pokręciłam głową.  Zrozpaczona usiadłam na podłodze, ukrywając twarz w dłoniach.

- Przyniosłem ci herbaty. – usłyszałam delikatny irlandzki akcent za plecami. Spojrzałam w lutro i zauważyłam mojego blond anioła z dwoma kubkami w rękach. Usiadł koło mnie na podłodze. Postawił parujące kubki przed nami i objął mnie swymi silnymi ramionami. Wtuliłam się w niego jak mała dziewczynka. Tego było mi chyba trzeba. Ciepła z jego strony. Podniosłam wzrok i napotkałam jego piękne błękitne tęczówki. Pocałowałam go delikatnie w usta.

-Dziękuję za herbatę.- pogładziłam go po policzku.

- Cała przyjemność po mojej stronie. Powiesz mi w końcu co się stało? Proszę nie kłam.

- Ehh.. – westchnęłam.-  ok. Tylko obiecaj mi jedno.

- Co takiego? – był poważny.

- Że nie powiesz nikomu. Nikomu Niall. Zwłaszcza Liamowi. Nikomu. To ma zostać między nami. Danielle zabroniła mi komukolwiek mówić… ale nie mogę cię oszukiwać. -  w pokoju była taka cisza, że doskonale słyszałam swój własny szept. Niall milczał wpatrując się we mnie intensywnie. Wiedziałam, że dotrzyma słowa. Mogłam mu zaufać. Wzięłam głęboki oddech.

- Danielle jest w ciąży.

- CO TAKIEGO? – wiedziałam. Znałam jego porywczą reakcję.

- No właśnie to co ci powiedziałam. W ciąży.

- Jak to w ciąży?

- Normalnie Niall. Będzie miała dziecko. Chyba wiesz jak się robi dzieci prawda?- zirytowałam się.

- Tak wiem. Ale z kim? Z Liamem?

- No właśnie…. Tu może być problem….

CDN.